In Nederland groeien allerlei soorten eetbare paddenstoelen. De een nog lekkerder dan de ander. Je moet wel goed weten waar je op moet letten, want het plukken van willekeurige paddenstoelen kan bijzonder gevaarlijk zijn als je niet exact weet waar je het over hebt. Maar met enige ervaring zijn de onderstaande soorten prima te eten en niet te verwarren met de meest giftige soorten die we kennen in Nederland.
1 Fluweelpootje
In de Chinese, Koreaanse en Japanse keuken is het fluweelpootje (Flammulina velutipes) een populaire paddenstoel die veel wordt gegeten. Grappig om te weten is dat wanneer ze geen zonlicht krijgen, ze wit van kleur blijven. Daarom zien gekweekte fluweelpootjes er bleker uit dan wilde exemplaren. In Nederland en België komt de soort algemeen voor.
2 Cantharellen
Hanenkammen of cantharellen kleuren wit, geel en oranje en hebben een vergelijkbare vorm met oesterzwammen. Cantharellen smaken peperachtig en ruiken naar abrikozen. Ze zijn meer bedreigd dan vroeger omdat ze mogelijk meer worden verzameld dan de zwam zich kan voortplanten. Om die reden dien je ze niet meer te plukken.
3 Chaga (Berkenweerschijnzwam)
Waarschijnlijk zal je de berkenweerschijnzwam niet herkennen als paddenstoel. Het lijkt meer op een verkoold stuk hout dat aan een berk kleeft dan op een van de andere paddenstoelen in deze lijst. Hoewel chaga (lang) gekookt eetbaar is, wordt er in Oost-Europa meer een soort koffie van gezet. In deze drank lossen dan stoffen op die gezondheidsbevorderende eigenschappen hebben. Chaga komt vrij algemeen voor in Nederland, maar houdt meer van frissere temperaturen en uitgestrekte berkenbossen. Daarom kun je beter chaga kopen dan het zelf oogsten in het bos.
4 Eekhoorntjesbrood
Misschien wel de meest bekende eetbare paddenstoel in Nederland is het eekhoorntjesbrood (Boletus edulis). De dikke blanke steel met daarop een dikke hoed die doet denken aan een gebakken kadetje. In de fondue lekker en ook wel bekend onder de naam Italiaanse naam porcini.
5 Lion’s Mane (Pruikzwam)
De pruikzwam is in Nederland een zeldzame soort die met zijn blonde manen een kaal herfstbos versiert. Die manen lijken op die van een leeuw, waaraan de zwam de Engelse naam aan dankt. Aan de zwam zijn medicinale eigenschappen toegedicht. Stoffen in lion’s mane stimuleren namelijk NGF (nerve growth factor), waardoor hersencellen en zenuwuiteinden opnieuw kunnen groeien. Lion’s mane (Hericium erinaceus) is verder een smakelijke en voedzame zwam die je met enige kennis ook zelf kunt kweken.
6 Zwavelzwam
De zwavelzwam wordt zo genoemd omdat ze een gele, zwavel-achtige kleur hebben. Ze groeien net als veel andere zwammen in groepen op met name eiken en ander loofhout. Het is een parasitaire zwam, dus zoek naar levende bomen die aan het aftakelen zijn. De smaak van de gewone zwavelzwam (Laetiporus sulphureus) doet denken aan kippenvlees. Na het koken kleurt de zwam zelfs roze. Lekker om mee te gourmetten.
7 Morieljes
Morielje is een verzamelnaam van een groep sponsachtige eetbare paddenstoelen. Je moet ze alleen niet rauw eten. Dan zijn ze licht giftig en bovendien onsmakelijk. Gekookt of gebakken zijn gewone morieljes (Morchella esculenta) bijvoorbeeld niet te versmaden!
8 Puntig Kaalkopje
Hoewel in de meeste literatuur vermeld wordt dat het puntig kaalkopje niet eetbaar of zelfs giftig is, willen we daaraan toevoegen dat deze kleine paddenstoeltjes een sterke psychoactieve werking hebben. Ze bevatten psilocybine, psilocine en baeocystine; alle drie stoffen die de gebruiker in een LSD-achtige trip sturen. Braakneigingen kunnen vooral optreden op een volle maag, maar op een nuchtere maag is dit vervelende effect van het puntig kaalkopje (Psilocybe semilanceata) minder voelbaar.
9 Geschubde inktzwam
De geschubde inktzwam (Coprinus comatus) is een smakelijke zwam die tussen mei en november veel voorkomt op bemeste grassen. Hij is op zijn lekkerst als de zwam nog jong is. Wanneer hij verkleurt of vervloeit is het geen eten. Niet te verwarren met de kale inktzwam die giftig is wanneer je 2 dagen voor of na consumptie ook alcohol drinkt.
10 Reuzenbovist
Die witte bollen in een zomers grasveld zijn geen moderne kunst. Reuzenbovisten sieren vooral grasvelden op veen- en kleigrond waar schapen grazen. Ze kunnen wel groter worden dan 80 centimeter. Let er wel op dat de reuzenbovist (Calvatia gigantea) nog wit moet zijn om hem te kunnen eten. Voortreffelijk in een wokgerecht.
